|
Świadczenie przysługuje na podstawie art. 38 ustawy o pomocy społecznej
i adresowane jest do osób i rodzin bez dochodów lub o dochodach niższych
niż ustawowe kryterium oraz zasobach pieniężnych nie wystarczających na
zaspokojenie niezbędnych potrzeb życiowych, zwłaszcza ze względu na
długotrwałą chorobę, niepełnosprawność, bezrobocie, możliwość utrzymania
lub nabycia uprawnień do świadczeń z innych systemów zabezpieczenia społecznego:
tj. osobie samotnie gospodarującej, której dochód jest niższy od kryterium dochodowego
osoby samotnie gospodarującej a także rodzinie, której dochód jest niższy od kryterium
dochodowego rodziny.
Zasiłek okresowy ustala się:
1. W przypadku osoby samotnie gospodarującej - do wysokości różnicy między kryterium
dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby, z tym,
że kwota zasiłku nie może być wyższa niż 418 zł miesięcznie, nie może być
też niższa niż 20 zł miesięcznie.
2. W przypadku rodziny – do wysokości różnicy między kryterium dochodowym
rodziny a doochodem tej rodziny.
Kwota tak ustalonego zasiłku okresowego zgodnie z art. 147 ustawy o pomocy społecznej
nie może być niższa niż 50 % różnicy między:
- kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby;
- kryterium dochodowym rodziny a dochodem tej rodziny.
Okres, na jaki przyznane zostanie to świadczenie, ustala ośrodek pomocy społecznej
na podstawie okoliczności sprawy. Wypłata zasiłku jest zadaniem własnym gminy,
dotowanym z budżetu państwa. Rada gminy, w drodze uchwały, może podwyższyć
minimalne kwoty zasiłku okresowego.
Świadczenie to może być przyznane w szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie
albo rodzinie o dochodach przekraczających kryterium dochodowe, ale pod warunkiem
zwrotu części lub całości kwoty zasiłku lub wydatków na pomoc rzeczową.
(art. 41 ustawy o pomocy społecznej).
|
